Rötar!

Bir of çektik, karşıdaki dağlar inledi mi? Seyahat denen güzelliğin en büyük eziyeti rötar hayatımızdan çeksin gitsin. Hem zaten sözcük dilimize Fransızca’dan girme, eksikliğini hayatta hissetmeyiz, böyle bilinsin.

Vazgeçtim detayından, adını koydum ruhum daraldı. Beklemek dediklerinin en sıkçası havaalanı, terminal ve gar kısmı… Yalnız Haydarpaşa’nın bu konuda bir ayrıcalığı var… Yapının görkeminden mi yoksa eski Türk filmlerinin meşhur ayrılık sahnelerinden mi bilinmez o gar insanda MFÖ şarkısı gibi anneye seslenme hissiyatı yaratıyor. Bir tuhaf yalnızlık melankolisi, biraz hüzün… Orada beklemek bir çeşit deneyim… O yüzden şikayet kısmından muaf. Benzer sebeplerden olsa gerek Candan Erçetin de son klibini orada çekmiş. Neyse…

Yolculuk insanda hoş bir kıpırtı yaratıyor. Bazen bir miktar endişeyi beraberinde getirse de gitmek pek güzel, pek keyifli eylem… Gitmek için evden çıkıp, gidememek değil ama! İş gereği yolculuklar genelde sıkışık zamanlarda, tatile ise bir an evvel varası geliyor insanın… Her şey hazır, vardınız limana ya da terminale… Saat yaklaşıyor, sonra bir anons geliyor… Hatta bazen bir tane, bir tane daha…

Başlanmış iş bitmiş iş derler ama çıkılmış yol gidilemeyince yol olmaktan çıkıyor… Bulunulan alanda yapılacak işler kısıtlı… Hele yalnızsanız yine bir bekleyenlerle iletişim kongresi havası… Herkesin acilen gitmek için bir sebebi var ancak çaresi yok… Kaza ya da hava koşulları gibi mantıklı bir sebep yoksa yani insan neden beklediğini bilmiyorsa ortam daha da kabus. Her yerde klasik haklı müşteri tavrı hakim, “bir açıklama yapın” lafları…

Hele bayram, yılbaşı ve benzeri zamanlar… İyi havalara denk gelen, haftasonuna eklenmeye müsait resmi tatiller… O ne yığılmak, ne çok beklemektir… En kötüsü de gittiğin yerden dönememektir… Ne de olsa eve dönüş en sabırsız gidiştir bir tarafıyla… Daha birkaç ay önce adını telaffuz etmeye yeltenmeye bile kalkmadığımız yanardağın külleri tüm Avrupa’yı perişan etmedi mi?.. Doğaya direnmekte değil, eşlik etmekte fayda vardır belki…

Bekleyen